مهم‌ترین عامل برای بی‌توجهی کودکان به آموزش‌های دینی، عدم زمینه‌سازی والدین است. همان گونه که نقاشیِ بدون رنگ زمینه، و کشاورزیِ بدون شخم زمین مطلوب نیست، آموزش دینی نیز بدون زمینه بازده ندارد. برای فراهم ساختن زمینۀ آموزش، توجه به نکاتی لازم است:
1. ارتباط کلامی مناسب: با توجه به این که یکی از راه‌های آموزش ارزش‌های دینی، استفاده از سخن است، حتماً باید از سخنی نرم و بیانی شیوا استفاده شود. صدای بلند، به ویژه اگر با خشونت همراه شود، سبب بی‌توجهی کودک به آموزش دینی خواهد شد.

2. وضعیت ظاهری مناسب: ظاهر آراسته، لباس مناسب، موی شانه‌زده، دندان‌های تمیز، بوی خوش و ...، زمینه‌ساز آموزش دینی هستند.
3. خوش‌خلقی: خوشرویی و نگاه محبّت‌آمیز، فضای ارتباط را فراهم می‌سازد و بداخلاقی و ترشرویی، زمینۀ آموزش دین را از بین می‌برد. امام علی (علیه السّلام) فرمود:
«اَلبَشاشَۀُ حِبالَۀُ المودّۀ؛ خوشرویی، ریسمان محبّت است.»
4. حوصله: برای آموزش ارزش‌های دینی، بردباری ضرورت دارد. با توجه به ضعف تمرکز کودکان، گاهی لازم است آموزه‌ای بارها تکرار شود که صبر و حوصلۀ والدین را می‌طلبد. دختر حضرت امام خمینی(قدس سرّه) می‌گوید:
«کودکی 5 ساله بودم و به حضرت امام در نماز اقتدا کردم. پس از اتمام نماز، مادرم گفت: دخترم! به شکل صحیحی اقتدا نکردی. از امام پرسیدم. آن بزرگوار 15 دقیقه برایم توضیح داد.»

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی