به دخت

 




پند و اندرز

پند و اندرز همچنین از وظایف والدین نسبت به فرزندان موعظه و نصیحت است همان گونه که بسیاری از علما و بزرگان در زندگی، چنین سیره ای داشته اند، اما باید با توجه به نکات زیر انجام شود:
• تذکرات والدین به هیچ وجه نباید در حضور دیگران باشد. زیرا آنها در این گونه موارد احساس حقارت می کنند. بنابراین، والدین باید فرزندان خود را به گوشه ای دعوت کرده و در خلوت با استدلال و منطق، همراه با رعایت ادب تذکر دهند.
• اندازه و زمان موعظه و نصیحت، طرز بیان و موقعیت نوجوان و میزان پذیرش او بسیار مهم است. اگر والدین بخواهند در حدود یک ساعت پیرامون یک مطلب نوجوان را نصیحت کنند، او خسته می شود. دختری می گفت: «والدین من وقتی بخواهند مرا نصیحت کنند، بیش از اندازه وقت مرا می گیرند و به جای پند کوتاه، سخنرانی می کنند و این شیوه ی نصیحت حالت زدگی ایجاد می کند».

• در مواردی که در نحوه ی برخورد با نوجوان بین والدین اختلاف نظر باشد، نباید این اختلاف در حضور او مطرح گردد.
• والدین، به ویژه مادران باید ازایرادهای بیجا نسبت به فرزندشان خودداری کنند و تذکرات خود را بدون تحکم بگویند.
• شیوه تذکر باید به گونه ای باشد که در او تاثیر بگذارد. ازاین رو، باید زمینه فکری و روحی فرزند را در نظر گرفت و پس از آن نصیحت نمود.
• موعظه نباید به گونه ای باشد که شنونده احساس خستگی وتکرار کند؛ زیرا موعظه های تکراری موجب رنجش و عصبانیت و لجاجت می شود. دختری با شنیدن موعظه تکراری مادرش می گفت: « وای این 35 بار است که این موعظه را می شنوم».
• آن جا که فرزند آمادگی اندرز پذیری را ندارد، نباید به او پند و اندرز داد.
• موعظه باید نرم و آرام و به دور از هر گونه پر خاش و ترش رویی باشد.
• در حد ممکن بجای نصیحت، با فرزند مشورت کنید.
• گاهی لازم است پند به صورت غیر مستقسیم باشد، مانند نوشتن نامه و...




ارسال نظر
:نام
: اي ميل
: سایت
: نظر شما
: کد امنیتی
 



نام شما : ایمیل دوست شما :