به دخت

 




حسادت

شاید کمی عجیب به نظر آید، ولی با آگاهی از فرایند حسادت خواهید دید که ریشه برخی حسادت ها، مقایسه صعودی است. حسادت در جایی شکل می گیرد که برتری و فضیلتی در طرف مقابل باشد و این یعنی مقایسه صعودی. حسادت آثار زیان باری دارد که زندگی را تلخ و به جهنم تبدیل می کند. شخص حسود، پیش از هر کسی به خود آسیب می زند. شادی دیگران باعث خشم وناراحتی وی مکی شود . لذا همواره دچار غم واندوه است؛از یک سو اندوه

مشکلات خود را دارد و از سویی دیگر، راحتی و آسایش دیگران، او را غمگین می سازد. هیچ چیز جز مرگ یا نابودی نعمت دیگری، او را آرام نمی سازد. شادی او اندک و کوتاه است و اندوه وی، زیاد وطولانی. زیان حسادت چنان شدید است که بر جسم نیز تأثیر می گذارد و آن را بیمار می سازد. نعمت به دست خداوند است و انسان باید برای بهره مند شدن، رو به خداوند آورد و از اودرخواست کند. کدام یک بهتر است:آرزوی نابودی نعمت دیگران را داشتن یا رو به خدا آوردن و دست به دعا برداشتن و از خداوند، درخواست کردن؟ امام سجاد(علیه السلام) راه دوم را بر می گزیند. در دعای بیست و دوم صحیفه سجادیه می خوانیم:«خداوندا...سینه ای سالم از حسادت، روزی من گردان تا نسبت به هیچ یک از مخلوقات تو، به خاطر هیچ برتری ای که تو به آنان داده ای، حسادت نورزم و تا این که هیچ نعمت دینی یا دنیایی یا سلامتی یا تقوا یا گشودگی یا راحتی... را که به هر یک از بندگانت داده ای نبینم، مگر آن که بهتر از آن را برای خودم به وسیله تو از تو آرزو کنم»




ارسال نظر
:نام
: اي ميل
: سایت
: نظر شما
: کد امنیتی
 



نام شما : ایمیل دوست شما :