هراس از گمنامی و تنهایی، نوجوان را برمی‌انگیزد تا خود را در ارتباط با گروه همسالان قرار دهد. رنج ناشناخته ماندن آنچنان او را تحت تأثیر قرار می‌دهد که برای احساس تعلق به گروه، بیشترین فعالیت را از خود بروز می‌دهد. همبستگی گروهی در این مرحله قوی‌تر از سایر مراحل زندگی است و غالباً به عنوان یک شاخص موفقیت برای اکثر نوجوانان محسوب می‌گردد. نیاز به تعلق به گروه، به مفهوم پذیرش و قبول گروه موردنظر نوجوانان است.

هر نوع رویدادی که بر این پذیرش اثر بگذارد نوجوان را دچار تزلزل، احساس بی‌اعتمادی به خود و احساس بی‌کفایتی خواهد نمود. در مواردی، نوجوان سرخورده از گروه به باندها و گروه‌های ناسالم اجتماعی می‌پیوندد تا بر تنهایی و عدم تعلق اجتماعی خویش فائق آید

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی