نوجوانی دورۀ رها شدن از وابستگی‌های خانوادگی و ورود به صحنه اجتماعی است. نوجوان از جهت وابستگی عاطفی از خانواده، جدا می‌شود و به تدریج اتکای به خود و پیوستن به جامعه را به دست می‌آورد و تجربه می‌کند.
در مرحلۀ اوّل؛ والدین، فرزندان را زیاد به خودشان وابسته و متکی ننمایند تا زمینۀ جداسازی تدریجی از خانواده به سهولت و آرامی انجام پذیرد.

معمولاً والدین در برخورد با فرزندان اول خانواده، تک‌فرزندها و یا آخرین فرزندان، دچار افراط می‌شوند و ناخودآگاه به نوعی آنها را به خود وابسته می‌کنند. تعدیل در برقراری روابط و مناسبات والدین و فرزندان مانع از چنین رویدادهایی می‌شود.
در مرحله دوم: جامعه با قبول نوجوان و احترام به استقلال نسبی آنان، این مرحله را برای نوجوان رضایت‌بخش و قابل قبول می‌نماید.
در مرحله سوم: نوجوانان خود می‌توانند با اثبات لیاقت و شخصیت قابل اعتماد، به این استقلال پاسخ مثبت داده و آمادگی خود را برای استقلال بیشتر اثبات نمایند.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی