به دخت

 




روزه با ما چه مي كند؟

روزه با ما چه مي كند؟ روزه با ما حرف هايي مي زند و آثار تربيتي خاصي دارد. خدا در آيه وجوب روزه از آثارش سخن گفت: "كتب عليكم الصيام كما كتب علي الذين من قبلكم لعلكم تتقون " من روزه را بر شما واجب كردم تا اين آثار تربيتي را بر شما داشته باشد :به شما تقوا بدهد.                                                                                      

دنيا و نيازهاي ما همان چيزي است كه ما را بي تقوا مي كند. اگر در يك كلمه بخواهيم تقوا را بگوييم و اينكه چه طور از روزه پرهيز در مي آيد، اين است كه: خدا مي گويد من جلوي نيازهاي واجب و طبيعي وحداقلي وضروري تو رو را مي گيرم، آدم شو. تويي كه نمي تواني از نيازهاي الكي خودت بگذري، من جلوي نيازهاي واقعي تو را گرفتم. اگر تو به خاطر خدا از نيازهاي واقعي خودت چشم پوشيدي اما آدم نشدي، ديگر با پرهيز از نيازهاي كاذبي كه دور و برت هستند، آدم نمي شوي  . 



 

خداوند مي گويد من تو را از عادت كردن به دنيا و از انس گرفتن به بلعيدن دنيا كندم. از هر كاري كه هوس تو، تو را به آن دعوت مي كند جدا كردم. حالا من تو را از نيازهاي واجب خودت مثل آب خوردن مي كشم.



براي اينكه از دنيا كامل بگذري؟ كمي نگاهش كن، در ماه رمضان آب را بگير، كمي نگاهش كن، نمي خورم، من براي چي نمي خورم؟، گرسنه ام چرا نمي خورم؟، هيچ كس هم نيست، خودم هستم، از من چه مي خواستي ؟ مي خواستي من از دنيا كندن را ياد بگيرم، با خودت حرف بزن، با خودت بگو، با خدا بگو، چشم بردار ديگر، دل بكن ديگر، ول كن، نمي ميري كه، افطار مي رسد.



افطار را در روايات به ملاقات خدا هنگام ورود به بهشت تشبيه كردند، يك روزي افطار مي كني ، ولش كن، ولش كن، مي خواهد اين را يادت بدهد. روح خودت را اينجا پرواز بده، روزه از من چه خواسته، روزه از من ترك خواسته، ديگر روزه چه از من چه خواسته، پذيرفتن نداشتن ها، آقا ديگر هرچه كه نداشتي بپذير ديگر، چه طور گرسنگي خودت را تا شب پذيرفتي ؟روزه به ما ياد مي دهد كه هر نداشتني را بپذيريم، روزه اين را از ما مي خواهد ولي اگر نداشتن هاي خودت را نپذيري بي تقوا مي شوي. شما قناعت نفس، از اين فضيلت بالاتر مي خواهيد، روزه مفت و مجاني آنرا به ما مي دهد. خدا آب و نان آدم را در ماه رمضان قطع مي كند و تو مي پذيري.

 

خدايا وجود من در پذيرفتن همه محروميت ها به واسطه اين روزه هاي ناچيزي كه مي گيرم فربه بگردان، توانا بگردان. از روزه ماه رمضان آمدي بيرون مي گويند ماشين نداري خانه نداري و تو مي گويي مهم نيست در حاليكه قبل از رمضان مي گفتي خيلي مهم است. خدا آب و نان ما را يك ساعتي قطع كرد ما چيزي نگفتيم ، بابا يك ساعتي بود بعد بيشتر را خورديم اگر تو از روزه اثر و استعانت بگيري با تو همين كار را مي كند. همه نداشتن ها را مي پذيري. روزه پذيرفتن محروميت ها است در روايت آمده كه روزه براي اين است كه گرسنه شوي و از گرسنه ها ياد كني ، نه ياد بكني از گرسنه ها به اين معنا كه دلت برايشان بسوزد و به آنها صدقه دهي. به اين معنا كه تو خودت هم گرسنه خيلي چيزها هستي بي خيال آنها شو، پذيرش اين گرسنگي يعني پذيرش نداشتن ها.



آدم مستغني نه زيادي خوشحال مي شود، نه زيادي غمگين. روزه مي خواهد ما را مستغني كند. اين را از او بگير. اگر از روزه ماه رمضان بيرون بيايي و اين ها را نگرفته باشي ضرر كردي، آنوقت روز عيد فطر در خانه خدا مي روي و مي گويي من از روزه فقط گرسنگي آن را كشيدم و اين بد است.

 

روزه جوان ها را براي نداشتن همسر مستغني مي كند و به آنها استغنا مي دهد. نمي خواهم شهوت را بزرگ كنم اما براي خراب كردن آدم ها از شهوت بالاتر نيست، ولي مي فرمايد جوان ها براي مقابله با شهوت بروند روزه بگيرند. روزه يك اثر جسمي در برخورد با شهوت دارد، ولي اثر جسمي اش در مقابل اثر روحي آن چيزي نيست اما اثر روحي را هر چقدر كه بخواهي مي بري. روزه قرص آنتي بيوتيك نيست كه تو سواد داشته باشي يا نداشته باشي كار خودش را بكند بايد ازش بگيري. روزه بركت مي دهد و به آدم ترك دنيا و گذشت كردن ياد مي دهد، نه ترك آب خوردن و نان خوردن.



براي اينكه اين ثمرات روزه پيش شما قوي شود بايد كار عملياتي هم انجام دهيد، مثلا با رفيقت بحث مي كني كار به مجادله مي كشد ، بگو حيف من روزه هستم و الا بحثم را ادامه مي دادم. روايت است كه مي گويد با رفيق خودت بحث به جدل كشيد، و هي آن مي گويد تو مي گويي، اين مي گويد تو مي گويي، كلام را قطع كن ، نسبت به روزه بي ادبي مي شود ، بي ادبي به روزه مجادله كردن است. تأدب يعني چه ؟ يعني ترك بدي ها است.

 

حجت الاسلام عليرضا پناهيان  سخنراني در مسجد دانشگاه تهران - رمضان 1426




ارسال نظر
:نام
: اي ميل
: سایت
: نظر شما
: کد امنیتی
 



نام شما : ایمیل دوست شما :