احساس شخصیت اخلاقی در انسان مانند سدّی درونی مانع دست زدن به کارهای خلاف می‌شود و انسان را از درون کنترل می‌کند و از زشتی‌ها بازمی‌دارد. این احساس سبب می‌شود آدمی به سبب احساس بزرگی و کرامت در خود، جرأت رفتن به سوی زشتی‌ها را نداشته باشد. اگر نوجوانی این احساس را به هر علّت از دست دهد و این سدّ درونی او شکسته شود، هیچ چیزی او را از خطا و انحراف بازنمی‌دارد. در روایتی از امام هادی (ع) آمده است:
«مَن هانَت عَلَیهِ نَفسُهُ فَلا تَأمَن شَرَّهُ؛ کسی که در نزد خود خوار شود

(احساس شخصیت اخلاقی نکند) از گزند او ایمن مباش.»
در روایتی دیگر از امام علی (ع) نیز تصریح شده است که اگر کسی برای خود عزّت و کرامت قائل شود، هوس‌ها و تمایلات شهوانی در نظرش کوچک می‌شوند. برای این منظور لازم است از هر چیز که این احساس را در او مخدوش می‌کند، یعنی به احساس شخصیت و ارزشمندی در او صدمه می‌زند، به شدّت پرهیز کرد.

 اهانت، تحقیر، به کار بردن الفاظ طعن‌آمیز و نیشدار، سرکوفت زدن، ضعف‌ها و شکست‌های او را به رخ کشیدن، سرزنش بی‌جا، زیاده‌روی در تذکر و سرزنش ... عواملی هستند که به از میان رفتن احساس شخصیت در نوجوان می‌انجامند.

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی