«اسحاق بن عمار از امام صادق(عليه السلام) نقل مى كند كه حضرتش فرمود: براى قائم(عليه السلام) دو غيبت است كه يكى كوتاه و ديگرى طولانى است. در غيبت اول جا و مكان آن حضرت را جز خواص شيعيان وى كسى نمى داند و در غيبت دوم، جزموالیان خاص آن جناب كسى از جا و مكان او اطلاعى ندارد».

مفضّل از امام صادق(عليه السلام) نقل مى كند كه حضرت فرمود:براى صاحب الزمان دو غيبت است كه يكى از آن دو به قدرى طولانى مى شود كه بعضى مى گويند: او وفات كرده است، و بعضى مى گويند: كشته شده است، و بعضى مى گويند: رفته است; به طورى كه كسى از اصحاب او بر اعتقاد به امامت وى باقى نماند، مگر افراد اندكى، و از مكان او كسى از دوست و غير دوست آگاه نيست، جز موالى و خدمتكار حضرت». از اين روايت استفاده مى شود كه اگرچه بر اثر طولانى شدن غيبت دوم حضرت، بسيارى از معتقدين به امامت وى ـ جز عده كمى ـ دست از عقايد حقّه خودشان بر مى دارند و كسى هم از مكان آن حضرت مطلع نمى شود، لكن از آخر حديث استفاده مى گردد كه باز هم مواليان و خدمت كاران براى حضرت وجود دارد كه علاوه بر ارتباط با آن جناب، مكان وى را نيز مى دانند .

نتيجه اى كه از اين روايات به دست مى آيد، اين است كه درغيبت كبرى به طور كلى ارتباط آن حضرت با شيعيان قطع نيست و افرادى هستند كه از بركت و فيض حضور حضرت برخوردارند، اگر چه تعدادشان اندك است. بنابر اين، با توجه به اين روايات با توجه به قضايا و شواهد متقن تاريخى كه در طول غيبت كبرى براى عده بسيارى از بزرگان و معتمدان شيعه در رابطه با تشرّف به حضور حضرت رخ داده است، نمى توان گفت كه در غيبت كبرى به طور كلى ارتباط بين آن حضرت و شيعيان قطع شده است.

جلوه های بنهانی –حسین علیبور-مسجد جمکران

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی