جاماسب برادر گشتاسب بن سهراب از شاگردان زردشت است. در کتاب جاماسب‌نامه چنین می‌نویسد: «مردی بیرون آید از زمین تازیان از فرزند هاشم، مردی بزرگ‌سر و بزرگ‌تن و بزرگ‌ساق و بر دین جدّ خویش بُود. با سپاه بسیار روی به ایران نهد و آبادی کند و زمین را پرداد کند و از داد وی گرگ با میش آب خورد و مردم بسیار شوند ... و همه کس به دین مهرآزمای بازآیند و جور و آشوب از جهان برخیزد، چنان که فراموش کنند که چون سلاح باید داشتن و اگر وصف نیکویی آن کنم، تلخ گردد این زندگانی که ما بدو اندریم.»

نیز در جای دیگری می‌گوید:
«سوشیانت (نجات‌دهنده بزرگ، سودمند) دین را به جهان رواج دهد و فقر و تنگدستی را ریشه‌کن سازد. ایزدان را از دست اهریمنان نجات داده، مردم جهان را هم‌فکر و هم‌گفتار و هم‌کردار سازد.»
و در جای دیگری در همین کتاب، بعد از بشارت به نبوّت رسول اکرم (صل الله علیه و آله) می‌گوید:
«و از ذریه دختر آن پیامبر که به خورشید عالم و شاه زمان معروف است، مردی به خلافت خواهد رسید که در دنیا به حکم یزدان حکم خواهد نمود. او آخرین خلیفه آن پیامبر در وسط عالم یعنی مکه است و دولتش تا روز قیامت دوام خواهد داشت ...»

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی