به دخت

 




ترس

« ترس» ضد شجاعت است. همان طور که ایمان شجاعت آور است گناه عامل ترس است. این ترس، به صورت وحشت از مرگ و ترس از مخلوقات نمود پیدا می کند.
اما این که از مرگ وحشت داریم به خاطر یکی از این امور است:
اولا: این که آنقدر به امور دنیایی انس گرفته ایم و وابسته شده ایم که دل کندن از آن ها و جدا شدن از مقام، ثروت، زن و شوهر و فرزند برای ما دشواراست.

ثانیا : از پرونده سیاهی که برای خود مان فراهم کرده ایم می ترسیم.
ثالثا : چون فریفته دنیا شده ایم و همه عمر به آن مشغول بوده ایم مرگ را نیستی و نابودی می دانیم. اما این که گناهکار از مخلوقات خدا می ترسد. به خاطر این است که در اثر گناه از نصرت و یاری الهی نا امید است و افق فکر و اندیشه و شعاع روحش در اثر گناه محدود شده، لذا قدرت برترهستی یعنی خدا را در نظر نمی گیرد. به همین خاطر به دیگران امید می بندد و از دیگران می هراسد در حالی که تنها کسی که شایسته بیم و امید است. خدای بزرگ می باشد.




ارسال نظر
:نام
: اي ميل
: سایت
: نظر شما
: کد امنیتی
 



نام شما : ایمیل دوست شما :