مضطربه با بیشتر از ده روز
• اگر زن مضطربه بیشتر از ده روز خون ببیند و همه‌اش یک جور باشد، تکلیف چیست؟
آیات عظام امام(قدس سره)، خامنه‌ای و نوری همدانی: باید به عادت خویشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه کند. اگر عادت آنان هفت روز است، باید هفت روز حیض و باقی را استحاضه قرار دهد و اگر کمتر از هفت روز است (مثلاً پنج روز)، باید آن را حیض قرار دهد و بنابر احتیاط واجب در تفاوت بین شماره عادت آنان و هفت روز (در این مثال دو روز)، کارهایی را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهای استحاضه (عبادت) را به جا آورد
اگر عادت خویشانش از هفت روز بیشتر باشد (مثلاً نه روز) باید هفت روز را حیض قرار دهد و بنابر احتیاط واجب در تفاوت بین شماره عادت آنان و هفت روز (در این مثال دو روز)، کارهایی را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهای استحاضه (که انجام عبادت است) را به جا آورد و اگر خویشانش عادت ندارند و یا عادتشان یکسان نیست، بنابر احتیاط واجب باید هفت روز حیض و باقی را استحاضه قرار دهد.
آیات عظام بهجت و مکارم شیرازی: باید مطابق عادت خویشان و بستگان خود (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) عمل کند؛ یعنی، روزهای عادت آنها را معیار قرار داده و باقی را استحاضه بداند و اگر خویشانش عادت ندارند و یا عادتشان یکسان نیست، بنابر احتیاط باید هفت روز حیض و باقی را استحاضه قرار دهد.
آیت‌الله تبریزی: در هر صورت باید شش یا هفت روز را حیض و باقی را استحاضه قرار دهد.
آیت‌الله سیستانی: بنابر احتیاط واجب باید با دو شرط به عادت برخی از خویشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه کند و اگر خویشانش عادت ندارند و یا عادتشان یکسان نیست، باید عددی را بین سه تا ده روز حیض و باقی را استحاضه قرار دهد.
دو شرط عبارت است از:
1. نداند اندازه عادت آن زن (که از نظر سن و مزاج مماثل اوست) مخالف با اندازه عادت خودش است.
2. نداند اندازه عادت آن زن با اندازه عادت دیگر خویشانش، تفاوت دارد.
اما اگر این دو شرط حاصل نباشد، می‌تواند به اختیار خود از سه تا ده روز هر شماره‌ای را که مناسب با سن و مزاج او باشد، ایام عادت و بقیه را استحاضه خود قرار دهد و بهتر آن است که هفت روز قرار دهد.
آیت‌الله وحید خراسانی: باید به عادت خویشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه کند. اگر عادت آنان شش یا هفت روز است، باید همان حیض و باقی را استحاضه قرار دهد و اگر کمتر از هفت روز است (مثلاً پنج روز) باید همان را حیض قرار دهد. بنابر احتیاط واجب در تفاوت بین شماره عادت آنان و شش یا هفت روز (در این مثال یک یا دو روز) کارهایی را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهای استحاضه (عبادت) را به جا آورد و اگر عادت خویشانش از هفت روز بیشتر باشد (مثلاً نه روز)، باید شش یا هفت روز را حیض قرار دهد و بنابر احتیاط واجب در تفاوت بین شماره عادت آنان و شش یا هفت روز (در این مثال دو یا سه روز) کارهایی را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهای استحاضه (عبادت) را به جا آورد و اگر خویشانش عادت ندارند و یا عادتشان یکسان نیست، بنابر احتیاط واجب باید هفت روز حیض و باقی را استحاضه قرار دهد.
تبصره 1: اگر خویشان او عادت ندارند و یا عادتشان یکسان نیست، آیت‌الله فاضل می‌فرماید: باید سه یا شش یا هفت روز و آیت‌الله صافی می‌فرماید: باید شش یا هفت روز حیض و باقی را استحاضه قرار دهد.
تبصره 2: اگر عادت همه یا اکثر خویشان زن مضطربه هفت روز باشد، اکثر مراجع تقلید می‌گویند: همان هفت روز را حیض و باقی را استحاضه قرار دهد و با توجه به این که آیت‌الله سیستانی در مسأله احتیاط واجب دارند، مقلدانشان می‌توانند به فتوای اکثر عمل کنند و اگر عادت خویشانشان مختلف بود یا عادت نداشتند، چنانچه عدد شش یا هفت را حیض خود قرار دهد، به فتوای همه مراجع تقلید عمل کرده است.
منبع:
احکام ویژه بانوان از مجموعه پرسش ها و پاسخهای دانشجویی، مؤلف سید مجتبی حسینی، انتشارات دفتر نشر معارف.
