رشد عاطفی شخص، مستلزم بروز و ظهور رفتارهای آشکاری همچون قدرت برقراری و حفظ روابط شخصی با دیگران، درگیر شدن در تعاملات عاطفی، توان درک احساسات متقابل و توسعه حس همدلی و قدرت ابراز علاقه و محبت به همسر است. ازدواج که پیوندی تعهدآور و مسؤولیت‌آفرین است و فرد را با نوع جدیدی از روابط شخصی و نزدیک درگیر می‌سازد، به رشد عاطفی فرد بستگی دارد. رشد عاطفی به ویژه در خانواده‌های امروزی که در مقایسه با خانواده‌های دوره‌های پیشین، در بسیاری از زمینه‌ها تفاوت اساسی دارند، ضرورت بیشتری یافته است.

بی‌تردید موفقیت ازدواج، بستگی بسیاری به برخورداری همسران از استعدادها و ظرفیت‌های عاطفی بالا برای تبادل احساسات مثبت در تعاملات مشترک خانوادگی دارد. بنابراین هر اندازه تبادل عواطف بین دو عنصر اصلی خانواده، یعنی زن و شوهر بیشتر باشد، خانواده از استحکام بیشتر و بالندگی بهتری برخوردار خواهد بود.
پیامبر اعظم (صل الله علیه و آله) می‌فرمایند: «اگر مردی به همسر خود بگوید: تو را دوست دارم، این سخن هرگز از قلب زن بیرون نمی‌رود.» طبیعتاً وقتی محبت مرد با این کلمه در قلب زن جای می‌گیرد، اگر هزاران بار از سوی مرد اظهار محبت شود و مرد با رسیدن به مرحلۀ بلوغ عاطفی، بتواند این کار را انجام دهد، این خانواده، کانون صفا و مهر خواهد بود و مطمئناً هرگز متزلزل نخواهد شد.
منبع :
جوانی فصل شکفتن، علی احمد پناهی، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(قدس سره)

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی