برای تحقق ازدواج و پیوند زناشویی، شرط، جاری ساختن صیغه عقد است، اما معمولا به این مقدار اکتفا نمی کنند و خطبه خوانی را با تشریفات ویژه ای انجام می دهند، یعنی پیش از عقد، اشیائی همچون لباس، کفش، زیور آلات، گل و شیرینی توسط خانواده داماد تهیه و به منزل عروس ارسال می شود. در مقابل، خانواده عروس هم هدایایی به خانواده داماد می فرستد.
بعد از انجام مراسم مخصوص، نوبت به خطبه خوانی می رسد. خطبه خوانی را هم با مراسم ویژه ای انجام می دهند. درهمان زمان یا بعد از آن، مجلس جشنی برپا می سازند و با شربت و شیرینی ومیوه ازمهمانان پذیرایی می کنند. آداب رسوم خطبه خوانی در بین همه مردم، یکسان نیست، بلکه هر قوم و جمعیتی آداب ویژه ای دارد، اما هیچ یک از اینها در تحقق علاقه ازدواج تاثیرگذارنیست؛ با این حال کم یا بیش انجام می گیرد.

درباره این مراسم (خطبه خوانی وجشن) عقاید مختلفی وجود دارد: گروهی به جد، ازآن حمایت می کنند و می گویند زندگی رسمی انسان از زمان ازدواج شروع میشود و یک بار بیشتر اتفاق نمی افتد. بنابراین لازم است برای آغاز زندگی جدید، مجلس جشن مفصلی برپا ساخت و از خویشان و دوستان به صورتی آبرومند پذیرایی کرد، هر چند با قرض و وام و هزار سختی دیگر باشد. به اصطلاح خودشان برای حفظ حیثیت و آبرو، هر چه خرج کنی ارزش دارد.
در برابراین گروه، دسته دیگری به شدت با این مراسم مخالف هستند وعقیده دارند ازدواج یک نیاز طبیعی است و باید سعی کرد طبیعی و بدون تشریفات انجام بگیرد.
آنها می گویند: زن و مرد رکن اصلی ازدواج هستند، وقتی یکدیگر را پسندیدند و تصمیم گرفتند تا آخرعمر با هم زندگی کنند، خطبه عقد خوانده می شود و بدنبال زندگی خود میروند. لذا سایرمراسم، زیادی و دست و پاگیراست، باید آنها را کنار گذاشت تا جوانها زودتر به خواسته طبیعی خود پاسخ مثبت دهند و دنبال ازدواج بروند.
اما این دو نظر که در دو سوی افراط و تفریط واقع شده اند، پسندیده نیست، مراسم ازدواج و خطبه خوانی باید آبرومند و با تشریفات برگزارشود، اما نه درحد افراط یا تفریط، بلکه به طور متعادل و متوسط. زندگی انسانها با حیوانات تفاوت دارد، لذا ازدواج آنها نیز باید متفاوت باشد. اصولا زندگی انسان از ویژگی خاصی برخورداراست ونمیتواند بدون آداب و رسوم باشد. ازدواج دوانسان باید با درآمیختن دوحیوان تفاوت داشته باشد. ازدواجهای قانونی و مشروع نیز باید با لذّت جوییهای غیر مشروع تفاوت داشته باشد. ازهمین رو شاهد آنیم که همه اقوام و ملل، در طول تاریخ، ازدواج های مشروع و قانونی را با تشریفات و مراسم ویژه ای انجام داده و می دهند. اسلام نیزاین سنّت انسانی را تایید می کند.
رسول خدا (صل الله علیه و آله) فرمودند: « ازدواج را سنددار و علنی کنید ». پیامبرگرامی اسلام (صل الله علیه و آله) مراسم عقد و خطبه خوانی دخترش زهرا (سلام الله علیها) با حضرت علی (علیه السّلام) را در مسجد مدینه و در حضور مهاجر و انصار و با تشریفات ویژه انجام داد. آن گاه فرمودند که با خرما ازمهمانان پذیرایی کنند. خودپیامبر (صل الله علیه و آله) وائمه اطهار(علیهم السّلام) نیز در ازدواج ها به این سنن و تشریفات مقیّد بودند.
مراسم جشن عقد، از چند جهت می تواند سودمند باشد:
اولا احترام و بزرگداشتی است نسبت به عروس و داماد، تا در آغاز زندگی جدید، شخصیتی ویژه در آنها شکل بگیرد.
دوم، ازدواجی که طی مراسم و تشریفات خاص و در حضور خویشان و دوستان انجام می شود، از استحکام بیشتری برخوردار خواهد بود، زیرا زن و شوهر برای حفظ حیثیت و آبروی خود هم که شده، سعی می کنند در زندگی سازش و تفاهم بیشتری داشته باشند تا زندگی شان به طلاق و جدایی منجر نشود و نزد دوست و دشمن آبرویشان نریزد.
سوم، چون هزینه این مراسم توسط مرد تأمین می شود، زن این هزینه را نشانه علاقه مرد به خود می داند. لذا او هم در مقابل، نسبت به شوهر خود اظهار علاقه می کند. در نتیجه، زندگی آنها از همان آغاز، قرین محبّت می شود. برعکس اگر ازدواج بدون تشریفات برگزار شود، زن احساس حقارت می کند و ممکن است این گونه تصور کند که اگر شوهرم به من علاقه داشت، مراسم ازدواج را این چنین سبک و بی تشریفات انجام نمی داد.
نکته ای که دختران و پسران جوان باید به آن توجه کنند این است که هرگز اجازه ندهند در مراسم عقد آنها حرامی اتفاق بیفتد و زمینه حرام و بی بند و باری را با مراسم مختلط و یا موسیقی های حرام به وجود نیاورند و خدای ناکرده این سنّت مبارک الهی را با کار حرام آغاز نکنند .
منبع :
جوانی فصل شکفتن، علی احمد پناهی، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(قدس سره)

ارسال نظر :نام : اي ميل : سایت : نظر شما : کد امنیتی